Αυτή τη στιγμή, το πλησιέστερο πράγμα που υπάρχει ευρέως διαδεδομένο στις μάζες, είναι ο συνηθισμένος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής. Η ερευνητική διεργασία που λαμβάνει χώρα ανά το παγκόσμιο, ώστε να ανακαλυφθούν ακόμα περισσότεροι δημιουργικοί τρόποι για να αξιοποιηθεί ο ταπεινός Υπολογιστής ώστε να εξυπηρετήσει τον αυτό σκοπό ακόμη πιο ρεαλιστικά, αποτελεί συλλογική προσπάθεια επιστημόνων, αλλά και «ινκόγκνιτο» ανεξάρτητων προσπαθειών από Τμήματα Υποστήριξης εταιρειών, IT Departments, μεμονωμένους υπαλλήλους και φυσικά, τους οικιακούς χρήστες.
Η στήλη, αντλώντας εμπειρίες αυτής της προσπάθειας από πλευράς Κύπρου, σας παρουσιάζει το τι γίνεται σχεδόν σε κάθε (ντε φάκτο ανδροκρατούμενο) χώρο όπου «μαντρίζονται πολλά computers και άνθρωποι μαζί»: είτε αυτός ο χώρος λέγεται «IT Department», είτε «Τμήμα Υποστήριξης», είτε, είτε, είτε.
Φωτιστείτε.
IMAGE: http://farm1.static.flickr.com/55/127493803_5160019fac_o.jpg ΛΕΖΑΝΤΑ ΜΙΚΡΗ: image by mrlerone
Το ανέκδοτο του «Απορρήτου των Δεδομένων»
Το σενάριο γνωστό: χαλά ο Υπολογιστής σας, τον παίρνετε εκεί που τον αγοράσετε για επισκευή, τον αφήνετε για να περάσετε μετά από μια-δυο μέρες για να τον παραλάβετε φτιαγμένο. Και βεβαίως, να είστε σίγουροι ότι το απόρρητο όλων των προσωπικών σας φωτογραφιών και αρχείων θα τύχουν όλο το σεβασμό που διακατέχει τον ηθικά άρτια επαγγελματισμό της εταιρείας, που ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα εκμεταλλευόταν την απουσία σας για να δει και να αντιγράψει πράγματα που είναι μόνο για τα δικά σας μάτια. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!! ΠΕ ΑΛΛΟ’ΝΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΜΠΟ!!!
Ιδού τι συμβαίνει συνήθως: με το που πάει το PC σας στο Τεχνικό Τμήμα, ο τεχνικός κάνει φύλλο και φτερό το δίσκο σας και ότι «ενδιαφέρων» φωτογραφία ή βίντεο βρει, κάνει πλάκα με τους συναδέλφους του («ΡΕΕΕ ΓΙΩΡΚΟ!! ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΡΕ!! ΑΧΑΧΑΧΑ ΙΝΤΑ ΦΑΤΣΑ ΕΣΙΕΙ ΤΟΥΤΟΣ! ΕΝ ΤΕΛΕΙΑ ΠΠΟΥΛΙΝ ΟΛΑΝ! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ») και μετά, εάν είναι αρκετά ενδιαφέρων, αντιγράφει το αρχείο. Ειδικά εάν είστε ευπαρουσίαστη κοπέλα, να είστε σίγουρες ότι πέφτει «σήμα» στο ανδροκρατούμενο Τεχνικό Τμήμα για τα κάλλη σας («Ρε! Ρε Γιώρκο,, τούτο το PC έφερεν το μια… Α ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΜΑΝΑ ΜΟΥ!! Τέλειωνε ρε, άνοιξε το γλήορα να δούμεν αν έχει καμιά φωτογραφία της… ξέρεις!»).
Ένας φίλος που έκανε αυτή τη δουλειά, μοιράζεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία:
«
Μια μέρα στη δουλειά, έρχεται μία θεογκόμενα-δηλητήριο με τον υπολογιστή της ο οποίος χάλασε και ούτε καν ξεκινούσε. Οπόταν, με παρακάλεσε να τον επισκευάσω το συντομότερο δυνατόν. Με το που φεύγει, έπιασα δουλειά… Δεν άργησα να βρω το πρόβλημα, ο υπολογιστής ξεκίνησε κανονικά, όλα καλά. Εκεί που χάζευα στα «My Documents» της, ανοίγω τον φάκελο με τις φωτογραφίες. ΩΩΩΩΠ! Τζακ-ποτ! Δεκάδες γυμνές φωτογραφίες της ίδιας σε διάφορες φάσεις αναδιπλώνονταν μπροστά μου. Σε ταχύτητα ρεκόρ, οι συνάδελφοι εκεί πέρα χίμηξαν να δουν, αλλά έκαναν τόση πολλή φασαρία που το έκλεισα.
Αργότερα εκείνην την ημέρα, χτύπησε το τηλέφωνο και με ζήτησαν. Ήταν αυτή και με ένα σοβαρό και ήρεμο ύφος μου είπε: «Κοίταξε, στον υπολογιστή που σας έφερα για επισκευή, υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες δικές μου οι οποίες είναι πολύ, πολύ προσωπικές. Ξέρω ότι πολύ εύκολα μπορείτε να ανακατώσετε και να τις δείτε. Δεν με πειράζει αν τις δεις εσύ, αλλά, σε παρακαλώ, είναι ιδιαίτερα προσωπικές και θα σε παρακαλούσα πολύ να μην διαρρεύσουν σε όλο τον κόσμο, επειδή το περιεχόμενο είναι πολύ ευαίσθητο, να μην έχουμε ιστορίες». Η ευθύτητα, η ψυχραιμία της και η στάση της που έδειχνε πως ούτε μασούσε και ούτε κώλωνε για τίποτα, ήταν απλά επιβλητική. Εάν αυτή η (εξ’ Ελλάδος) γυναίκα είχε αρχίδια, θα ήταν από ατσάλι. Όμως, αντέγραψα τις φωτογραφίες της, για δική μου χρήση.
»
IMAGE: http://farm1.static.flickr.com/140/322017177_a8a373951a_o.jpg ΛΕΖΑΝΤΑ ΜΙΚΡΗ: image by jenschapter3
«Βοήθεια! ο Server Πνίγεται!» (από τι, άραγε;)
Από τις πολλές μεγάλες εταιρείες που είχα τριβή, εύκολα διαπιστώνει κανείς το εξής παρόμοιο μοτίβο: Σε κάθε ανδροκρατούμενο εργαστήρι ή IT department, υπάρχει ένα μικρό, κοινό μυστικό, μεγέθους πολλών, πολλών gigabytes. Είναι ένας (όχι πολύ εμφανής) δικτυωμένος υπολογιστής, όπου εκεί αποθηκεύονται όλα τα καλούδια του department: ταινίες, προγράμματα, παιγνίδια… Όλα αυτά (φυσικά), παράνομα κατεβασμένα χρησιμοποιώντας την πολύ γρήγορη σύνδεση της εταιρείας, ασταμάτητα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ευνόητο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των δεδομένων είναι τσόντες.
Έτσι, όλοι οι κατεργαραίοι χρησιμοποιούν τον ίδιο υπολογιστή και σύνδεση και ο καθένας βάζει «παραγγελιές» για το τι θέλει να κατεβάσει, που φυσικά μοιράζεται με όλους.
Τι γίνεται όμως όταν κάτι πάει λάθος;
«
Το τηλεφώνημα ήταν για ΄μένα. Ήταν από μια (γνωστή και ευυπόληπτη) θυγατρική εταιρεία του (γνωστού και ευυπόληπτου) οργανισμού όπου δούλευα: «Γιώργο! Έλα γρήγορα και ο server (ο κεντρικός υπολογιστής) δεν δουλεύει!! Γρήγορα, επείγων!». Τσακίζομαι εγώ να πάω, φτάνω, πάω στον server που είχε το πρόβλημα και διαπιστώνω ότι πράγματι σέρνονταν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διεκπεραιώσει τον απαιτούμενο όγκο επεξεργασίας. Δεν άργησα να διαπιστώσω, ότι ο λόγος που ο server έπασχε από τέτοιο άσχημο κόλλημα, ήταν επειδή ο σκληρός δίσκος είχε γεμίσει με πορνο-ταινίες, με αποτέλεσμα το σύστημα να φρακάρει. Ρίχνω μια ματιά εκεί γύρω: όλοι οι υπάλληλοι έκαναν την πάπια… Με είχαν φέρει εμένα τον μαλάκα να τους το φτιάξω επειδή κανένας δεν είχε τα κότσια να χειριστεί την κατάσταση.
Το πρόβλημα λύθηκε με το που απλά έσβησα όλες τις τσόντες, ο δίσκος ελευθερώθηκε και επανεκκίνησα το σύστημα. Εκνευρισμένος που έκοψα μέσα στη κίνηση και διέκοψα από πιο σημαντικές δουλειές μόνο και μόνο για να έρθω να σβήσω τις τσόντες τους, τους συμβούλεψα φιλικά «άλλη φορά να μην γεμίζουν το δίσκο με άχρηστα files για να μην κολλά το σύστημα». Μου είπαν ένα ξερό «Εντάξει», λες και δεν έγινε τίποτα.
Δυο-τρεις βδομάδες μετά, δέχομαι τηλεφώνημα από την ίδια (κατά τα άλλα, γνωστή και ευυπόληπτη) εταιρεία, με τον ίδιο πανικό: ότι «πάλι χάλασε ο server – Γρήγορα χανόμαστε!». Τσακίζομαι να πάω. Φτάνω, δέχομαι τα παράπονα ότι «μα πάλι χάλασε!», «τι είναι αυτά!», «δεν μπορούμε να δουλέψουμε!», λες και έφταιγα εγώ. Επιθεωρώ τον server και έκπληκτος διαπιστώνω ότι οι ηλίθιοι ΠΑΛΙ είχαν γεμίσει το server με τσόντες με αποτέλεσμα να τον κωλώσουν! Και φυσικά, όλοι την πάπια. Θύμωσα πολύ που με έφεραν ξανά κακήν κακώς για αυτή τη βλακεία (και για το ότι έκαναν τις αθώες περιστέρες που έπεσαν θύματα της «κακής τεχνολογίας»), οπόταν μόλις έσβησα για ακόμη μια φορά τις τσόντες τους και έφτιαξα το σύστημα, λέω στον διευθυντή τους: «Άκου να σου πω: Εάν με ξαναφέρετε κακήν κακώς επειδή εσείς θέλετε να ξεχειλίζετε το server σας με τσόντες και μετά να παίζουν ούλλοι πελλόν, θα έρθω, και όχι μόνο θα σας τα σβήσω ΟΛΑ -τσόντες, αρχεία και το σύστημα μαζί-, αλλά θα σας κάνω αναφορά στο Συμβούλιο πάνω, και θα πάτε όλοι πακέτο. Δεν θα χάνω εγώ την ώρα μου για τις βλακείες σας, κατάλαβες;». Μάλλον πρέπει να κατάλαβε, επειδή δεν με ξανακάλεσαν.
»
IMAGE: http://farm3.static.flickr.com/2275/1541963654_ec81c450e0_o.jpg ΛΕΖΑΝΤΑ ΜΙΚΡΗ: image by adactio
«Άλλη Φορά, Καλύτερα να Σκάσεις»
«
Τον καιρό που ήμουν φοιτητής, για να απασχολούμαι με κάτι τα καλοκαίρια που δεν είχα μαθήματα, έμπαινα σε καμιά εταιρεία πληροφορικής για περίπου ένα-δυο μήνες. Εκείνον τον Αύγουστο θυμάμαι η ζέστη ήταν ιδιαίτερα αφόρητη, κανείς δεν είχε ιδιαίτερη όρεξη να δουλέψει, η δουλειά ήταν χαλαρή και τα πρότζεκτ ουσιαστικά τελειωμένα.
Μια μέρα ήμουν στο γραφείο των προγραμματιστών / αναλυτών και εκεί που μια χαρά δεν κάναμε τίποτα, ξαφνικά ένας λέει «Ε, άμα πια! Άντε να βάλουμε καμιά τσόντα στο διαδίκτυο να δούμε!».
Ο τύπος πρέπει στην αρχή να ψιλο-αστειευότανε, επειδή αναζητούσε με τη λέξη κλειδί «Free Porn», που όλοι ξέρουν οτιδήποτε άλλο από «δωρεάν» αποτελέσματα θα σου βγάλει: όλοι θέλουν λεφτά. Όμως, όταν άρχισε να ανοίγει σελίδες από δω κι από κει και να λέει «φτου! Θέλει λεφτά!», «κι τούτος, ο ψεύτης, θέλει λεφτά τελικά», κατάλαβα ότι ο τύπος σοβαρά ήθελε να δει πορνό, απλά δεν ήξερε μια δωρεάν ιστοσελίδα και δεν ήξερε που να ψάξει.
Τότε εγώ, σαν νέος και άμυαλος που ήθελε να δείξει «καλή θέληση» για βοήθεια, του είπα «Αν θες δωρεάν τσόντες, να μπεις σε αυτή τη διεύθυνση που είναι όλα δωρεάν». Όχι μόνο μπήκε, αλλά άνοιγε τη μια φωτογραφία μετά την άλλη και φώναζε στους άλλους από τα διπλανά γραφεία «ΡΕ! ΡΕ! Ελάτε να δείτε!». Πριν το πάρω χαμπάρι, είχαν μαζευτεί στο γραφείο τρεις-τέσσερεις προγραμματιστές ηλικίας σαράντα χρονών περίπου (ένδειξη ότι οι γυναίκες τους στο σπίτι δεν τους άφηναν να τσιλημπουρδίζουν στο διαδίκτυο) και έκαναν πανηγύρια. Κάπου εκείνη τη στιγμή άρχισα να μετανιώνω για την όχι-τόσο-σοφή εισήγησή μου.
Μέχρι που πλακώνει μέσα το αφεντικό «Ρε; Τι κάνετε όλοι εδώ ρε;». Αντί όμως να το κλείσουν στα γρήγορα και να τελειώσει το θέμα εκεί, όπως ανέμενα να πράξουν, οι αθεόφοβοι του λεν:
- «Που ‘σαι αφεντικό! Έλα και εσύ να δεις πράμα! Είδες τι ωραία μωρά; Ω ρε πράματα!».
- «ΡΕ ΣΕΙΣ!, δεν ντρέπεστε να δείχνετε τέτοια πράγματα του παιδιού; Θα τον διαφθείρετε!»
- «Ποιος, “εμείς” ρε φίλε, αυτός μας δείχνει!», υποδεικνύοντας εμένα, «αυτός μας έδωσε την ιστοσελίδα»!
- «Αυτός;…»
Άλλη φορά θα σκάζω, ήταν το μάθημα της ημέρας.
Ορέστης Τριγγίδης
